Terrarium

Zoals jullie mss al wel gelezen hebben in mijn tweede post, heb ik als bonus bovenop mijn betaling voor mijn vakantiejob ook een oud terrarium van mijn werkgever gekregen. Ik heb zonet het hele ding minutieus schoongemaakt - een werkje waar ik een dik half uur mee bezig ben geweest.
Het ding is dan ook enorm, een kleine anderhalve meter lengte, en een dikke 70 cm hoog. Paul, mijn werkgever, hield er drie hazelwormen in (een soort hagedis zonder poten, door veel mensen luid gillend verkeerdelijk voor adders aanzien), maar die zijn intussen overleden, en dus stond het terrarium leeg. En daar hij in zijn nieuwe huis geen dieren meer wil houden, kreeg ik het ding.

De vraag is nu: wat ga ik erin houden...? Ik heb al een aquarium met vijf goudvissen (dat zo ongeveer drie keer zo klein is als dit terrarium), en momenteel is dat het enige dat ik op mijn kamer mag houden. Het terrarium is ook te groot voor mijn kamer, en wss ook voor mijn kot, dus zal het voorlopig in de kelder moeten blijven staan tot ik het ergens kan zetten. Ik heb al wat zitten rondsurfen op internet op zoek naar leuke beestjes, maar daar ik tegen de import van tropische dieren ben die toch te groot worden (denk maar aan al die mensen die een kleine leguaan kopen die al snel een meter lang wordt, of de duizenden waterschildpadden die in België worden uitgezet omdat ze uit hun aquarium groeien), is mijn keuze al beperkter. Momenteel gaan mijn gedachten uit naar een beestje dat ook al in mijn vijver rondzwemt, namelijk simpele watersalamanders. Simpel te houden, worden niet groter dan 20 cm, en ze kunnen mits goed verzorgd tot 15 jaar oud worden. Oh ja, en ze zijn dolkomisch om bezig te zien, de uitdrukking op hun gezicht alleen al is onbetaalbaar.
Maar dan kijk ik naar kleinere hagedissen en word ik daar weer door afgeleid... ach ja, het is toch toekomstmuziek. Maar als er mensen zijn die leuke beestjes kennen die niet te groot zijn en dus comfortabel kunnen leven in een terrarium, laat het me weten!

Closer

Wauw. Wauw wauw wauw.
Ik ben nog maar zelden zo aangedaan geweest door een film als ik nu ben door het net bekijken van Closer. Ik weet echt niet goed wat te doen met de dingen die nu door mijn hoofd spoken...

Ik geef het toe, het oorspronkelijke idee achter het huren van dit pareltje was vooral mijn broer's en mijn eigen ongezonde obsessie door Natalie Portman... Ik zal mijn bewieroking van dit goddelijke schepsel voor een andere blog houden ;).
Maar verdekke, de begingeneriek was nog maar net voorbij of de eerste twee, doodsimpele shots hadden me al bij mijn nekvel. Simpele afwisselende shots van Natalie Portman's personage Alice en Jude Law als Dan, die op elkaar toelopen in een drukke Londense straat, dit ondersteund met het fenomenale nummer 'The Blower's Daughter' van Damien Rice. Meer moet dat niet zijn.

Wat volgt is één van de pijnlijkste films die ik ooit zag. Vier topacteurs die een thema aansnijden dat o zo gemakkelijk in clichés en rommel vervalt, maar dat hier eindelijk écht lijkt, omdat het eindelijk eens onverbloemd, vuil en realistisch wordt voorgesteld. Inderdaad, de liefde dus.
Meer ga ik er niet over zeggen... alleen dat veel dingen zo herkenbaar waren dat ik echt moeite moest doen om niet stomweg te beginnen janken.
Ik laat jullie met de meest harde en gemene conversatie tussen Anna (Julia Roberts) en Larry (Clive Owen), en de boodschap voor degenen die Closer nog niet gezien hebben nu meteen te rénnen naar de videotheek. NU.

Anna: We do everything that people who have sex do!
Larry: Do you enjoy sucking him off?
Anna: Yes!
Larry: You like his cock?
Anna: I love it!
Larry: You like him coming in your face?
Anna: Yes!
Larry: What does it taste like?
Anna: It tastes like you but sweeter!
Larry: That's the spirit. Thank you. Thank you for your honesty. Now fuck off and die, you fucked up slag.

Oké, en nog de mooiste zin uit de hele parel:

I know who you are. I love you. I love everything about you that hurts.

Illegaliteit!

Na lang en hard zoeken heb ik dan toch sinds vorige week een vakantiejob gevonden... en wat voor één. Ik werk bij de vader van een medewerkster van mijn vader (lekker simpel) aan diens nieuwe huis. Nu, lijkt simpel en normaal. Helaas, in mijn leven is niks simpel, laat staan normaal...

Paul, want zo heet mijn werkgever, woonde tot nu toe in een kast van een huis in Tienen. Het is zo het type Adams-family huis: een soortement grote toren vanvoor, met een heel groot deel woonhuis er nog achter, plus een joekel van een schuur. Uiteraard is dit huis wel in betere staat dan dat van de Adamsen, maar dat raadde je waarschijnlijk al.
Nu is de vraag: waarom wil iemand weg uit zo'n huis...? Ik ben er nu één dag geweest om te helpen opruimen, en ik kwijlde zowat de vloer onder... Wel, Paul blijkbaar niet. Hij is het vooral beu in Tienen, wat hij een soort 'Vlaams Charleroi' noemt. En ik moet toegeven, de man heeft een punt.
Maar bon, tot daar lijkt alles dus logisch. Maar dan kom ik aan de plaats waar Paul nu naar is verhuisd, en bij het huis dat hij samen met mij aan het renoveren is.

Berlare. The middle of Nowhere, ergens tussen Aalst en Dendermonde. En alsof dat nog niet erg genoeg is, heeft Paul daar een soortement illegaal buitenverblijfje dat op instorten stond overgekocht, en is hij al sinds januari bezig met het bewoonbaar maken ervan. Alle muren uitgebroken en opnieuw opgebouwd, een nieuw dak gelegd, nieuwe vloer... er ligt nog één originele vloer en één originele muur, geloof ik.
Nu, ik moet toegeven: het begint op iets te trekken. Hij heeft de buitenwand met leem afgewerkt, en overal het houtwerk vernieuwd, en nu ziet het geheel er steeds minder als een marginaal Vlaams bungalow-geval uit, en steeds meer als een huis. Maar...

Dat is het niet, want het ding is illegaal gebouwd. Zodoende heeft het ook geen elektriciteit of stromend water. Daarop heeft Paul echter iets gevonden... en wat voor iets.
Voor de elektriciteit: een windmolen (!) en een tuinhuis vol autobatterijen om stroom in op te slaan, plus een generator voor noodgevallen. Ik kan me jullie gefronste wenkbrouwen zo voorstellen nu... het is inderdaad een gestoord plan, gestoorder nog dan zijn waterput met zuiveringspomp die al af is én werkt.
Nu, ik spreek de man niet tegen, zeker niet omdat hij me 10 euro per uur betaalt... maar ik vrees voor de dag waarop de plaatselijke autoriteiten zijn illegaal bouwsel in de gaten krijgen. Ach ja...

Soit, wat doe ik daar dan zoal? Tuinhuizen bouwen, beton gieten, keldervloeren uithakken en vernieuwen, houtwerk vervangen en schilderen, muren en plafonds verven, bomen snoeien, leem maken... alles en nog wat. Ook een pittig detail is dat VT4 het gigantische huis in Tienen heeft gespot voor hun programma Huizenjacht, en dat ze er morgen naar komen kijken. Wat dus betekent dat ik, na vorige week al alle ramen daar te hebben gekuist (en geloof me, daar ben ik een hele dag mee zoet geweest), ook nog eens alles mag gaan schoonmaken. En laat nu net dat enorme schoonmaakwerk zijn dat Paul ook zin heeft gegeven ergens kleiner te gaan wonen... je kan je mijn paniek voorstellen.
Maar bon, het betaalt royaal, ik heb als bonus nog een oud terrarium gratis erbovenop gekregen, en over een week stop ik ermee...

Wow...

Mijn eerste post ooit op mijn blog, nadat ik hem een kleine twee maand geleden heb aangemaakt... ik ben echt een lui vat.
Soit, wie mijn profiel heeft gelezen weet wie ik ben, en wie het nog niet gelezen heeft kan er best snel aan beginnen, want ik ga het niet nog eens uitleggen hier... wederom, ik ben een lui vat :).

Maar bon, jullie komen hier voor een interessante blogpost, of niet soms? Wel... ik kan trots vertellen dat ik dus al een tijdje geslaagd ben voor mijn eerste jaar animatiefilm, en eind september dus naar 't tweede ga. Ik ben er nog steeds euforisch over... na die twee gefaalde Narafi-jaren was mijn zelfvertrouwen zo ongeveer gekelderd. Maar nu, dus weer met volle moed erin vliegen!
Verder ben ik aan't werken aan een cadeau voor een vriendin van mij, iets dat ik haar al drie jaar beloofd heb en waarvan ik intussen aan versie drie zit... Na twee geillustreerde verhalen heb ik nu toch gekozen voor een strip, en ik zit al de volle pagina ver! Ahem.

Sjah, en verder... ga ik effe wachten tot er gewichtiger dinges gebeuren waar ik meer over kan schrijven, en dan ben ik er weer...