Arrg.
Na een week antischimmelzalf, van de dokter te horen dat het 'waarschijnlijk viraal is', een week een degoutante kamille-mondspoeling te moeten gebruiken, zijn we nu toe aan de laatste nieuwe, en hopelijk juiste, verklaring voor mijn geirriteerde (en intussen ook behoorlijk irritante) tong.
Een tekort aan vitamine B12, ook wel foliumzuur genoemd. Inderdaad, ik zou er zelf ook nooit zijn opgekomen. Maar daar het zich niet uitbreidt is het probleem dus niet viraal of bacterieel, wat wil zeggen dat ik en Kristel dus al twee weken voor niets elkaar niet gekust hebben. Ach ja. Dat compenseren we wel.
Ik heb nu dus twee buisjes bloed mogen afgeven om te laten testen, en weer een nieuwe mondspoeling meegekregen... Ik ben benieuwd...
Friday, October 21, 2005
Friday, October 14, 2005
Tongperikelen...
Mijn tong is kapot. Werkt niet meer naar behoren.
Al twee weken loop ik rond met een lap biefstuk in mijn mond die zo overgevoelig is voor alles wat ik in mijn (immer hongerige) bakkes wil proppen.
De dokter zegt dat het een infectie is, die 'misschien' besmettelijk is en 'misschien ook niet'. Joy.
Zodra ik ook maar iets pikants eet (of eigenlijk zodra er iets van peper op mijn eten zit...) zie je het zweet parelen op mijn voorhoofd en zie je de dichtstbijzijnde fles drank aan een ijltempo verdwijnen. Fijn is anders, zeker voor iemand zoals ik met een passie voor frisdranken met bubbels allerhande, sweet chili saus en currytoestanden. Oh ja, en door die 'misschien besmettelijk' factor heeft mijn liefdes- en seksleven ineens een heel aangename dimensie minder.
Ik heb nu een soortement mondspoeling gekregen, op basis van kamille. Inderdaad, kamille. Dat spul dat ze overal maar inkappen om de mensen het gevoel te geven dat ze toch iets genezends aan het gebruiken zijn.
Ik weet het, ik zaag... maar verdikke, het is mss niet meteen het meest pijnlijke of gevaarlijke probleem dat ik ooit gehad heb, maar het is wél het meest irritante. En ik ben het beu om al twee weken te overleven op dingen zoals melk, zacht brood met choco (jakkes...), fruitsap en rijst.
Al twee weken loop ik rond met een lap biefstuk in mijn mond die zo overgevoelig is voor alles wat ik in mijn (immer hongerige) bakkes wil proppen.
De dokter zegt dat het een infectie is, die 'misschien' besmettelijk is en 'misschien ook niet'. Joy.
Zodra ik ook maar iets pikants eet (of eigenlijk zodra er iets van peper op mijn eten zit...) zie je het zweet parelen op mijn voorhoofd en zie je de dichtstbijzijnde fles drank aan een ijltempo verdwijnen. Fijn is anders, zeker voor iemand zoals ik met een passie voor frisdranken met bubbels allerhande, sweet chili saus en currytoestanden. Oh ja, en door die 'misschien besmettelijk' factor heeft mijn liefdes- en seksleven ineens een heel aangename dimensie minder.
Ik heb nu een soortement mondspoeling gekregen, op basis van kamille. Inderdaad, kamille. Dat spul dat ze overal maar inkappen om de mensen het gevoel te geven dat ze toch iets genezends aan het gebruiken zijn.
Ik weet het, ik zaag... maar verdikke, het is mss niet meteen het meest pijnlijke of gevaarlijke probleem dat ik ooit gehad heb, maar het is wél het meest irritante. En ik ben het beu om al twee weken te overleven op dingen zoals melk, zacht brood met choco (jakkes...), fruitsap en rijst.
Subscribe to:
Posts (Atom)
