Father Fritz is verliefd op een lijk

En wat voor een lijk. Wauw wauw wauw.
Gisteren samen met Kristel, Sadia, Jan en Lavinia naar Tim Burton's Corpse Bride geweest, en verdikkeme, dit moet de mooiste film van het jaar zijn.

Ik ben verliefd op Tim Burton's stijl. Het is niet normaal. Ik verdrink in elke film die de man maakt, ik word er in meegezogen, en ik geniet van elke seconde ervan. De duistere, kwaadaardige bomen, de getrokken perspectieven, de melancholische, onaardse sfeer, de o zo snijdende humor gecombineerd met de meest pijnlijk oprechte tragiek... het is gewoon alles wat ik zelf zou willen maken, en meer. Het ontwerp van de personages, de fantastische animaties... alles eraan is zo onwerkelijk mooi dat het me telkens weer tranen in de ogen brengt.

Nu, tot zover mijn ode aan Tim Burton. Als je mijn persoonlijke adoratie voor zijn persoonlijke stijl achterwege laat, is The Corpse Bride nog steeds een parel op gebied van animatie, design, voice-acting en sfeer. Het enige minpuntje is misschien het was lichte verhaal, maar dat stoorde me geenszins: het was misschien simpel, maar het werkte perfect, en gaf me nergens het gevoel dat er iets niet juist zat.
Bovendien doet Tim Burton iets wat in mijn ogen helemaal briljant is: liedjes integreren in zijn verhaal die niet compleet het ritme eruit halen, en die al evenmin storend of genant zijn (geloof me, bij Disney durft dit me al wel eens stevig tegen te steken!).

Soit, in't kort: gaan zien die boel, en vooral mij verwittigen wanneer jullie gaan, dan kan ik nog eens mee...