Het was een doodgewone dag geweest voor de tuinman van het grote kasteel. Hij had wat late blaren geharkt, een paar spelbrekers van mollen verdreven door hun tunnels onder water te zetten, en gekeken naar de eerste krokussen die hun groene hoofdje door het gras staken.
Hij wilde net beginnen aan de grote haagbeuk, hoewel het eigenlijk nog te vroeg was om die te snoeien, toen er plots heel zacht op zijn schouder werd getikt.
De tuinman draaide zich om, een vage flits van herkenning voelend bij die aanraking, een aanraking die hij nooit had gedacht opnieuw te voelen.
De kleine prinses stond voor hem, hem zacht glimlachend aankijkend.
"Ik heb je gemist"
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment