Inderdaad, na twee jaar is de knoop (of beter: de vele knopen...) doorgehakt.
Na een dikke twee maanden met mijn haar strak naar achter gebonden in een staartje te hebben rondgelopen, ben ik de kapper binnengestapt, en heb ik praktisch alles laten afknippen...
Ik had mij twee jaar geleden het voornemen gedaan pas weer naar de kapper te gaan wanneer mijn haar me echt de strot begon uit te komen, en na vele periodes van twijfel was het dan nu toch zo ver. Elke keer wakker worden met een kop vol pijnlijke knopen (pijpekrullen zoals ik heb zijn mooi, maar hebben zo hun nadelen...) en om de dag je haar moeten wassen en volledig doorkammen om er een beetje toonbaar uit te zien begon me stevig te vervelen.
Kristel is er enorm triest over, ze was enorm gehecht aan mijn lange krullen, en ik heb nog al van mensen gehoord dat ze het heel spijtig vinden. Daarentegen staan dan weer de vele mensen die het kort beter vinden, dus de situatie is eigenlijk identiek aan vroeger op dat gebied. Hoewel het wel vreemd is met mijn hand door mijn haar te gaan, en een net-iets-langer-dan-borstelkopje te voelen...
Ach ja, haar groeit, nietwaar?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment